Tweede kerstdag 26 december 2022
Tweede kerstdag, ik begin de dag alleen, Arjan is werken, Xuan is mee. Er is zoveel wat ik wil doen. De vraag is alleen, moet het nu en wat wil ik dan nu doen?
De regen slaat tegen de ramen, ik zet muziek aan, steek een kaarsje aan bij Lana, de kerstboom lichtjes branden en Finn ligt lekker te slapen aan mijn voeten.
Ik voel de rust indalen en tegelijkertijd voel ik de altijd aanwezige pijn bij mijn ribben veroorzaakt door de wervelbreuk. Het prikt, dat betekent dat het stroomt. Door rustig te zitten gaat het stromen, zowel in de pijnlijke plekken van mijn lijf, als in mijn creatieve brein, als in mijn ziel. Mijn ziel die mij toefluistert wat te doen, wat de volgende stap is.
Luister naar het fluisteren van je ziel
Mijn ziel fluistert Engelse en Nederlandse woorden door elkaar: Schrijven is key hoor ik, schrijven is me en door te schrijven wordt het we. Door te schrijven verbind je, door te schrijven ben je en het maakt je blij fluistert mijn ziel…
Precies op het moment dat ik dit hoor en opschrijf vervagen de rustige en mystieke pianoklanken en start het vrolijke nummer van Nik Kershaw, The Riddle. De vrolijke beat stroomt door mijn lijf, ik krijg een lach op mijn gezicht. De tekst is minder licht, de muziek is super licht. En de boodschap is ook licht, hoopvol, liefdevol!
Vrede op aarde
“A wise man’s child” hoor ik voor de fluittonen beginnen. Zijn we dat niet allemaal? Zijn we niet allemaal wijs? Wijze mensen, liefdevolle mensen, allemaal gelijkwaardig? Gaan we daar ooit nog komen op deze wereld, vraag ik mij wanhopig af…
“We’ll never ever fight” hoor ik nu, gaan we daar ook ooit nog komen? Niet meer vechten met onszelf waardoor we niet meer vechten met elkaar, komt er vrede komend jaar? Komt er ooit vrede op aarde? De rust en vrede die zo nodig is? Hoe brengen we die, hoe komen we daar ooit uit?
Terwijl mijn gedachten zwaarder worden ondanks de vrolijke klanken van The Riddle, zet een nieuw nummer in. Ik ken het niet, het is een house nummer met een stevige beat. Een nummer om bij op te springen, te dansen of zoals ik nu doe om in mee te gaan tijdens het schrijven. Waardoor mijn zware gedachten verdwijnen…
Aurora van Martin Garrix zet in, een geweldig nummer, ook met een dansbare beat, maar ook een reminder aan alles om ons heen. Aurora, de godin van de dageraad, er breekt altijd weer een nieuwe dag aan, de zon komt altijd weer op, er is altijd een kans om opnieuw te beginnen, om er wat moois van te maken, voor jezelf en voor elkaar!
Voornemen voor het nieuwe jaar
Laten we ons voornemen om er wat moois van te maken komend jaar, ons mee te laten voeren met de klanken van muziek. Om zo de wereld wat vrolijker, liefdevoller en gezelliger te maken.
Laat we dansen, dansen in het donker, dansen tot het licht wordt. Laten we dansend het nieuwe jaar ingaan. Laten we dansen met elkaar en de vrolijke, opzwepende energie samen meenemen het nieuwe jaar in. Zodat deze positieve energie zich als een vlek kan verspreiden.
Muziek verbindt en waar verbinding is, is liefde en waar liefde is, is hoop
